En Prago (1996) mi estis
partoprenanta en la Universala Kongreso de Esperanto kaj mi iutage troviĝis en
la restoracio de la impona kulturdomo en kiu la evento realiĝis, sidanta ĉe la
verŝotablo por trinki kafon,
se mi bone memoras... Mi ekbabilis kun japano kiu sidis apud mi kaj li demandis
al mi pri mia profesio. Mi respondis, ke mi estas instruisto. Li tuj sin turnis
al siaj kunuloj samlandanoj sidantaj aliflanke kaj komentis al ili, ke mi estas
instruisto. Ĉiuj rigardis min kun granda admiro sur la mieno... Fine, ĝuinda
momenteto en kiu la japana spirito pri respekto kaj valorigo de la instruistoj
trafis min.
Nenhum comentário:
Postar um comentário