La 11an de septembro, 1973. Militista puĉo en Ĉilio. En la sekvanta tago, kamionoj kaj busoj irigis al la Nacia Stadiono grandan nombron da arestitoj, ne nur ĉilianojn sed eksterlandanojn el ĉirkaŭ 40 naciecoj, akuzitajn de revolucio. Entute 7 mil homoj. Sekve vestejoj fariĝi ĉambroj por demandado aŭ ĉeloj tiel plenhomigitaj ke ne estis spaco por ke ĉiuj dormu samtempe.
Estis difinita antaŭe la dato de la 21a de novembro por la realigo de la dua matĉo inter Ĉilio kaj Sovet-Unio, kiu validus por kvalifiko al la Monda Futbal-Pokalo de 1974 en Germanio. La du teamoj bezonis venki ĝin. Samtempe estis necese montri al la mondo, ke Ĉilio revenis al la normaleco. Pro tio, en la tago en ke la reprezentantoj de FIFA iris al la stadiono por inspektado, la plej granda nombro da malliberiguloj estis ŝlositaj en la vestejoj. Post kiam ili ekzamenis la ludkampon, ili konkludis, ke ĉio estis en ordo. Malgraŭ tio, okazis, ke la USSR de Leonid Breĵnev minacis bojkoti la ludon.
La ĉilia militistaro kiel antaŭzorgo invitis Santos, brazila futbalklubo, por anstaŭigi la teamon de USSR se hazarde tio estu necesa. Iu ludo devis okazi. Konsekvenco: la ludistoj de Ĉilio eniris en la kampon, tute solaj sen la ĉeesto de la antaŭuloj, faris kelkajn pasmovojn kaj tiam iu ŝotis en la golejon kaj la pilko atingis la reton. 1-0. La golo estas konsiderata la plej malĝoja en la historio de Ĉilio. Post tio, realiĝis la matĉo kontraŭ Santos (sen Pelé). 5-0 por la brazila teamo.
Video pri la golo:
Referenco:
SIMON, Roberto. O Brasil contra a democracia. Piauí, Rio de Janeiro, jan. 2021, p. 16.
Nenhum comentário:
Postar um comentário