El la penso de Franz Kafka

 

Libro devas esti la hakilo kiu rompos la glaciigitajn marojn ene de nia animo.

Mi havas la veran sensacion de mi mem nur kiam mi estas neelteneble malfeliĉa.

Ekde kiam mi amas vin, mi amas la tutan mondon. (En letero al Milena Jesenká)

La posedo ne ekzistas, ekzistas nur la estulo: tiu estulo kiu enspiras ĝis la lasta elspiro, ĝis la asfikcio.

La junaĝo estas feliĉa ĉar ĝi havas la kapablon vidi belecon. Iu ajn kiu havas la kapablon vidi belecon tiu ne maljuniĝas.

La solidareco estas la sento kiu plej bone esprimas la respekton al la homa digneco.

Pri la aŭtoro |

https://eo.wikipedia.org/wiki/Franz_Kafka

Foto: 

Por Atelier Jacobi: Sigismund Jacobi (1860–1935) - http://www.bodleian.ox.ac.uk/news/2008_july_02, Domínio público, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=4300462