Alexander von Humboldt (1769-1859), prusa natursciencisto kaj esploristo, kaj Euclides da Cunha [eŭ'clides da 'kunja] (1866-1909), brazila verkisto kaj ĵurnalisto, aŭtoro de fama verko pri la Sertano (tipa regiono en la nordoriento de Brazilo), registris du malsamajn vidpunktojn pri ilia sperto koni Amazonion.
Humboldt, verŝajne ĝia plej elstara esploristo, sur letero al la frato esprimas sian raviĝon pri tio kion li trovis en la venezuela Amazonio: "Ni kuris tien kaj reen kiel infanoj." Lia vojaĝkunulo, botanikisto, skribis pri sia unua kontakto kun la arbarego asertante, ke "li freneziĝus se la admirindaĵoj ne finiĝus tuj".
Aliflanke Euclides da Cunha, en vojaĝo al Amazonio por estri ekspedicion pri demarkacio ĉe la landlimoj inter Brazilo kaj Peruo, en sia postmorta verko À margem da História (Marĝene al la Historio), kiu temas pri la jaro en kiu li vivis en la granda arbaro, li utiligas terminojn kiel elreviĝo-n rilatita al la riverego Amazono, monotonio-n, por la pejzaĝo; malordo-n (la naturo), malperfektaĵo-n (la flaŭro), monstra-n (la faŭno), malŝatinda-n, por pasaro kaj kvazaŭ tio ne sufiĉus, li klasifikis la naturon kiel nekompleta-n.
Tre distingaj perceptoj pri la amazonia mondo...
Referenco:
SALLES, João Moreira Salles. Arrabalde: parte I - A floresta difícil. Piauí, Rio-de-Ĵanejro/San-Paŭlo, nov. 2020, p. 44.
Imagem:
https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Acervo_Museu_do_Senado_(20349015646).jpg Aliro je: 25 nov 2020
Nenhum comentário:
Postar um comentário