Mia patro lernigis la filojn, mian fraton kaj mi, ludi ŝakon. Li inkluzive ludis ŝakon per koresponsaĵoj kun amiko kiu vivis aliurbe. En mia mezlernejo mi ludis multe kaj tie estis jara ĉampionturniro pri diversaj sportoj kaj ŝako. Mi kune kun kolego reprezentis nian klason je la ludo de la reĝoj kaj dum tri sinsekvaj jaroj ni fariĝis ĉampionoj. Fakte ni ne sufiĉe bone ludis sed ni troviĝis inter tiuj kiuj en la lernejo plibone ludis des pli pro tio, ke ne troviĝis multe da lernantoj kiuj interesiĝis pri ŝako.
Mi neniam forgesis la partion en kiu mi fariĝis trifoje ĉampiono. Dum la ludo mi subite perdis mian reĝinon! Kia granda fuŝaĵo! Perdita ludo! - mi pensis. Kion fari? Mi simple movis la peonojn antaŭen por kune kun aliaj pecoj restantaj ataki la kontraŭan reĝon sed sen multe da espero pri pozitiva rezulto. Komencantoj en la ŝakludo dependas multe pri siaj strategioj utiliganta la damon. Sed mi sukcesis venki la ludon per neatendita eterna ŝakigo danke al miaj bravaj peonetoj. Feliĉe mia kontraŭulo samkiel mi havis siajn limojn...
Nenhum comentário:
Postar um comentário